360 degrees

Trekvogels vliegen naar warmere oorden in de winter. Wel deze Belgische vogel heeft warmere Hawaiiaanse oorden opgezocht. Na 88 dagen in de USA en Canada is het nu tijd om terug te vliegen. 

 Op mijn laatste dag in de USA ben ik terug naar Seattle's Space Needle gegaan, voor een "before and after" foto. Als je er een ticket koopt voor het uitkijkplatform, nemen ze namelijk een foto van je. Die mag je eens je op 160 meter hoogte zit gratis doormailen naar je familie. Wel hier is de "voor en na foto".

11 december 2012

3 maart 2013

Zoek de 7 verschillen ! Uiterlijk is er waarschijnlijk niet zoveel veranderd, maar tijdens de 88 dagen heb ik wel een heel kleurenpalet aan ervaringen mogen meemaken die niet vast te leggen zijn op foto. Net zoals het 360 graden uitzicht dat je hebt op de top van de Space Needle nooit op foto vast te leggen is. "Nothing beats reality". En zelfs dan blijft het mijn realiteit ... want iedereen bekijkt de wereld door zijn eigen cameralens.

Sommige mensen zien beter het overzicht, andere zien de details. Sommige mensen zien veelal de zonnige kant van het leven, voor anderen is het leven eerder een druilerige herfstdag .. met hier en daar een opklaring :-)

Soms is het ook interessant om de wereld die je voor je ziet eens door een spiegel te bekijken. Zoals deze gespiegelde blik op downtown Seattle, getrokken op het uitkijkbalkon van de Space Needle. (160 meter hoog) 

Wat zien we al we in de spiegel kijken ? De naakte waarheid of een gephotoshopte versie van die werkelijkheid ? Zien we onze gebreken of zien we de schoonheid ... the beauty or the beast :-)

What do you see when you look in the mirror ?

Bij mijn verblijf in Hawaii was de werkelijkheid die ik voorgeschoteld kreeg, niet altijd degene zoals ik die op de spiegel van mijn verwachtingen had geprojecteerd. De eerste week dat ik op Kauai was, was het stormachtig weer met dagelijks wel een aantal buien. Was dit het altijd zorgeloos zonnige Hawaii ? 

Maar wat op het eerste zicht spelbrekers leken, werden al snel bondgenoten. De buien schotelde me iedere dag de prachtigste regenbogen voor ! De stormwind was een lokroep voor de kite- en windsurfers, die me entertainde met hun acrobatische sprongen op de woelige zee.

Later ontdekte ik, dat ik aan de regenachtige windzijde van het eiland zat die eerste week. Op het eiland was er ook een plaats waar bijna altijd de zon scheen.

De Hawaii-eilanden zitten vol met van die weerstegenstellingen. Elk eiland heeft een regenachtige kant en een zonnige kant. Zo leer je de verborgen schoonheid van elk weertype kennen. Ook de zonnige zijde heeft een schaduwkant ... want er groeit bijna niets, en de regenkant heeft een zonnige kant in de vorm van de weelderig groene natuurpracht.

Zodra ik de zee van verwachtingen die ik meegebracht had uit België kon loslaten, zag ik dat elke situatie die me voorgeschoteld werd wel okey was. In de meeste gevallen was het niet de regen die de spelbreker was, maar het waren eerder mijn gedachten over die regen.

Zo kreeg ik op de terugtocht van de Kalalou valley te maken met stormwind en bakken regen uit de lucht. Het werd een dag die ik niet snel meer zal vergeten. De weersomstandigheden maakte de trektocht een stuk avontuurlijker !

Puget Sound zeearm

Zo zal de stormachtige ferry overtocht van Victoria naar Seattle ook een bladzijde krijgen in mijn geschiedenis boek. Elke keer als ik nu op de wereldkaart ga inzoomen op de Juan de Fuca zeestraat, komt deze herinnering weer tot leven.

Dat vind ik het boeiende aan reizen ... de steden en landen op de wereldbol krijgen een gezicht. Als ik bijvoorbeeld de Japanse stad Kyoto hoor vernoemen, dan zie ik Hiromi voor mij, de Japanse uit Kyoto waarmee ik 10 dagen Bali heb verkend ... en ook Atsushi, de Japanse fotograaf die mij vereeuwigde op het strand van Maui.

Iedere medemens die ik ontmoet tijdens het reizen toont me zijn perspectief op het leven. Hierbij moet ik weer denken aan de Kahuna's van Hawaii, de wijze mannen van het eiland. Zij zeggen als ze hun verhaal doen, terwijl ze hun arm naar beneden slaan, dit is mijn zienswijze ... en dan maken ze een horizontale cirkel met hun arm en zeggen .... maar er is nog een cirkel van 360 graden aan andere zienswijzen op deze wereld, geef me de jouwe !

Ieder mens heeft zijn eigen unieke kijk
op de wereld.

Op Hawaii is het niet zo moeilijk om het leven door een roze bril te bekijken ... maar deze roze olifant zal ook wel ergens in België rondlopen zeker ? Geef me een seintje als je hem tegenkomt :-) Inmiddels ben ik op 5 maart terug geland in België.  De roze olifant verwelkomde me zowaar in de vorm van een zonnige lentedag !

 Bij deze wil ik de familie en vrienden bedanken die mijn reisverhaal gevolgd hebben de voorbije 3 maanden, want een verhaal komt pas tot leven dankzij de aandachtige toeschouwer ! Ne dikke merci dus ... and till we meet again somewhere over the rainbow :-)

De straat van Juan de Fuca

"I never was on a boat like that" zei een oudere vrouw toen we met de ferry aanmeerde in de haven van Seattle. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik ook nog nooit met een boot op zo'n stormachtige zee had gevaren. De boosdoener was de straat van Juan de Fuca, deze zeestraat is rechtstreeks verbonden met de Grote en in dit geval niet zo Stille oceaan. 

Maar ik zal beginnen bij het begin. Zaterdag 2 maart werd ik wakker in mijn jeugdherbergkamer. In de andere bedden van mijn hostelkamer lagen Julia en Laura uit Duitsland, Kathrin uit Zuid-Korea  (Zuid-Koreanen geven zichzelf westerse namen als ze rondreizen ... omdat hun originele naam moeilijk uit te spreken is voor een niet-Koreaan), Antoine uit Toulouse en Jen uit Toronto.

Wat doen de meeste jeugdherberg gasten als ze wakker worden ? Direct surfen op het internet, dankzij de gratis wifi-verbinding. En warempel ik had een email van de Ferry-maatschappij. Mijn overtocht van Victoria naar Seattle was met 2 uur vervroegd, omdat er een storm op komst was !

Om 3 uur 's namiddags die dag zetten we koers richting Seattle. De kapitein zei dat we woelig weer in het vooruitzicht hadden en dat mensen die gevoelig waren voor zeeziekte gratis anti-zeeziek pillen mochten komen afhalen. Verder moesten we in onze stoel blijven zitten totdat we de straat van Juan de Fuca gepasseerd waren, al lachend merkte hij op. "I warn you, we are going to have a bumpy ride. For people who like a bit of motion, enjoy !"

En "a bit of motion" hebben we gekregen. In het begin viel het al bij al nog mee en vlogen we redelijk vlug over de golven met de snelle catamaran ferry. Maar eens we in volle zee zaten in de straat van Juan de Fuca, begonnen de golven hoger en hoger te worden. Op zich was het wel leuk, dat omhoog en omlaag gaan van de ferry, alsof je op een wip wap zit. Maar plots gingen we wel erg scheef hangen en vlogen alle plastieken bekertjes van de cateringtoog op de grond. "Paniek kwam in de ogen van de passagiers"

Ik begon ook iets sneller te ademen. Het grappige was, telkens wanneer de boot scheef ging hangen op een grote golf, probeerde mijn lichaam zich schrap te zetten ... alsof ik zo dit overhellen van de boot kon tegenwerken. Zonder veel succes kan ik zeggen. We bleven heen en weer slingeren op de woeste baren. De kapitein ging gelukkig veel trager varen nu. 

Deze foto is niet getrokken op mijn overtocht
(enkel ter illustratie van de ferry)

Maar voor enkele passagiers kon dit trager varen niet verhelpen dat ze zeeziek werden. Plots hoorde je iemand overgeven. De vrouw liep vervolgens naar het toilet. Jammer genoeg kon de toiletdeur het geluid dat ze maakte niet dempen. We kregen duidelijk in Dolby surround sound te horen hoe haar maag zich binnenste buiten keerde. Bij het horen van de bweukende vrouw, grepen verschillende andere passagiers naar hun maag.

Deze geluidseffecten en het beukende geklop van de golven tegen de romp van de catamaran maakte de hele reiservaring een tikkeltje intenser :-). Ik begon nu ook een beetje schrik te krijgen, want ik had net de dag voordien de film "Life of Pi" gezien. In deze film gaat een groot schip de dieperik in tijdens een storm, en er is maar 1 jongen die de schipbreuk overleefd.

In mijn hoofd begonnen verschillende rampscenario's de revue te passeren. Een gedachte die ook kwam piepen, was het feit dat de oceaan hier ijskoud is. Zelfs in de zomer gaan enkel de mensen die zichzelf "ijsbeer" noemen, baantjes trekken in de koude oceaan.

Olympic mountains USA

De zeezieke vrouw liep nog een paar keer richting toilet het volgend half uur, ze begon er witgroen uit te zien. Gelukkig kwamen de kliffen van de veilige Puget Sound in zicht. Eenmaal we in deze zeestraat waren, verdwenen de hoge golven als sneeuw voor de zon. We konden weer opgelucht adem halen na een bewogen rodeo-rit op de golven van Juan de Fuca strait !

Na een goede 3 uur op zee kwamen we aan in de haven van Seattle, waar de Space Needle ons verwelkomde. De cirkel was rond, ik was weer in de stad waar mijn avontuur 3 maanden geleden begon.

 

Noot : Juan de Fuca  (dit is de Spaanse afleiding van zijn Griekse naam Ioánnis Fokás), was een Griekse    ontdekkingsreiziger in dienst bij de Spaanse koning Filips II. Hij claimde de Zeestraat van Anian te hebben ontdekt ergens in 1592. Toen in 1787 Charles William Barkley, kapitein van de Imperial Eagle, als zogezegd tweede westerling in de zeestraat van Anian voer, gaf hij de straat de nieuwe naam "Juan de Fuca".

Al had hij misschien beter zijn eigen naam Charles Barkley aan de zeestraat gegeven, want onder geschiedkundigen bestaan er twijfels of Juan de Fuca daadwerkelijk de Straat van Anian heeft ontdekt. 

Al bij al hadden de Indianen die in het gebied woonden, de straat van Juan de Fuca al eeuwen eerder ontdekt natuurlijk. In 2009 kreeg het gebied ook de overkoepelende naam Salish Sea, naar de Salish indianen.

Victoria, Vancouver Island

De Tsawwassen ferry terminal is 27 km van Vancouver verwijderd. Tsawwassen betekent "met uitzicht op zee" of "land van de zon". Mooi woord ook Tsawwassen ... We kunnen het misschien adopteren in het Belgisch straatdialect, en er een nieuwe draai aan geven. "Wat zit ge hier te Tsawwassen, man ?" Dat klinkt wel cool en een beetje mysterieus.

 De ferry terminal met bestemming Vancouver Island ligt in het First Nation gebied van de Tsawwassen indianen, vandaar de naam. Voor 16 dollar brengt de ferry je in 1 uur en 45 ninuten naar Vancouver Island. Vancouver eiland is 460 km lang en 80 km breed, de hoofdstad is Victoria en dat was ook mijn bestemming.

In 1843 besliste de Hudson Bay company dat zijn nieuwe bonthandelspost Fort Victoria werd genoemd, ter ere van Koningin Victoria van Groot-Brittannië. Zij zat op dat moment nog maar 6 jaar op de troon.  Toen in 1858 de "goldrush" of goudkoorts op de Fraser River losbarste, gebruikte 30.000 mensen Fort Victoria als uitvalbasis. De naam Fort werd weggelaten en de stad Victoria was geboren !

Iets verder op de tijdlijn in 2013 loopt er een zekere "Tom from Belgium" rond in Victoria. Voor het parlementsgebouw van British Columbia ziet deze Belg dat er een standbeeld staat van Queen Victoria. De koningin die 63 jaar en 7 maanden op de troon zat (1837-1901). Onder Victoria werd het Verenigd Koninkrijk een wereldrijk en de toonaangevende natie in de wereld. 

En kijk koningin Victoria is zoveel jaar later nog altijd van belang, want de stad draagt nog altijd haar naam. Terwijl ik zo naar het standbeeld van de jonge Vicoria zit te kijken, mijmert mijn ego :"Zal er ooit een stad naar mij worden vernoemd  ?" Ergens in de stille Zuidzee in de contreien van het exotische Tahiti zal er nog wel een verlaten eilandje zijn waar ik een Hermanski-sur-mer kan stichten, nietwaar ? En-y-vas.

Na deze foute dagdroom loop ik verder door Victoria. Het is een gezellig kustplaatsje en het is aangenaam lenteweer. Bij de Fisherman's Wharf haven liggen er enkele woonboothuizen te water. Zowaar een stukje Nederland in Victoria. 

Op mijn tweede dag op Vancouver Island ben ik op bezoek gegaan bij Helena Andrews. Het is de tante van Nadia Lo Giudice, de vrouw van mijn neef Koen. Helena, afkomstig uit Genk, woont in Victoria en ze had mij uitgenodigd om bij haar te komen eten. Ik heb er kennis gemaakt met haar man Tony. Hij vertelde mij dat hij afkomstig is uit Calcutta, India. Tony heeft zowel Indiaanse als Schotse voorouders. Hij had het wapenschild van zijn Schotse Andrews clan aan de muur hangen.  Tony en Helena hebben elkaar in de jaren 70 in Brussel leren kennen, waarna ze naar Canada verhuisd zijn waar Tony's zus woonde.

Helena had super lekkere Canadeze zalm klaargemaakt, vers gevangen door een vriend van Tony. Aan tafel was ondertussen ook een Japanse studente uit Nagoya komen aanschuiven. Helena is al 10 jaar gastvrouw voor Japanse studenten die in Victoria Engels komen leren. Tony vertelde me dat hij een rondreis in Japan had gemaakt, waarbij hij zijn voormalig gaststudenten was gaan bezoeken.

Helena heeft me ook de foto's laten zien van haar 2 zonen. Anthony en John en van haar 3 kleinkinderen. Anthony woont in Victoria met zijn vrouw en 3 zonen,  John woont in Vanvouver. John reist de wereld rond als professioneel muzikant, hij zorgt voor de goede beats als drummer.

Helena vertelde me dat je in Victoria authentieke Belgische wafels kan degusteren. In Market Square hebben Krista en Renaat, samen met hun kinderen Dana en Arno de Wannawafel store. Klik op www.wannawafel.com. Ze zijn afkomstig uit Opwijk bij Brussel. Krista stond in de winkel samen met haar dochter Dana toen ik er langs ging en ze vertelde me dat ze op de Canadese tv waren geweest. Zie volgend filmpje.

Onder meer Eddy Merckx is al langsgeweest bij wannawafel. zijn zoon Axel Merckx woont in British Columbia met zijn Canadese vrouw. Naast Eddy Merckx mocht "Tom from la Belgique" natuurlijk ook niet ontbreken.

Ik heb een Luikse wafel gekocht bij wannawafel en ze smaakte heerlijk. Mijn smaakpapillen  gaven dezelfde commentaren als de mensen in het filmpje ... dat ging van "This is the best wafel I ever had" tot "One damn good Belgian wafel !" Allez, we mogen fier zijn op onze Belgische wafels en dankzij Renaat en Krista zijn ze nu ook in Canada verkrijgbaar !

We are all Canucks !

 "We are all Canucks" is de slogan van de Vancouver Canucks, het plaatselijke ijshockey team. Canucks staat voor Canadezen. Wij zijn allemaal Canadezen ! Allemaal ? Daar was ik niet van op de hoogte.  Maar enfin, om de Canadees in mij verder te ontdekken ... meer verhalen over mijn kennismaking met dit immense land. (Na Rusland, het tweede grootste land qua oppervlakte ter wereld)

Om het feit te onderstrepen dat Vancouver een stad is in het midden van de natuur, volgende foto's. De skipistes op de omringende bergen zijn te zien vanaf hartje centrum. 's Avonds zijn ze nog beter te zien, want de pistes van Grouse mountain worden verlicht.

Rondlopen in de straten van Vancouver, voedt de amateur antropoloog in mij. Als een soort van buitenaards wezen uit het sterrenstelsel "La Belgique" op ontdekkingstocht in Canada.

Hoe staan de Canadezen in het leven ? Wel, op iedere straathoek vind je wel een koffie bistro. Net zoals auto's benzine nodig hebben, zo moet de moderne stadsmens klaarblijkelijk koffie kunnen bijtanken om de dag door te komen. Of correctie ... Internet en koffie. De moderne starbucker heeft koffie in de ene hand en zit met de andere hand worldwide te wezen op zijn smartphone of laptop.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook lid ben van deze club :-).

Ook vallen de "performance" winkels op, volgestouwd met voedingsupplementen die het lichaam in topvorm moeten houden. Kracht uit een potje. Een andere manier om dat lichaam in vorm te houden, zijn de talloze fitness paleizen. De luide muziek die er speelt, hoor je tot op straat en door het huizenhoge glas van de fitnesszaak zie je de mensen zwoegen op een loopband. De "rat race" prachtig visueel weergegeven :-) Op de loopband op weg naar waar ? Voor de buitenstaander lijken ze vooral ter plaatse te trappelen.

Als toerist mag ik eventjes proeven van een taartpunt Vancouver. Hoe zou het zijn om hier echt te wonen en leven ? Wel, Dana vertelde me al dat het peperduur is om iets te huren of kopen. Dus een appartement in downtown Vancouver is alleen voor de lucky few bestemd.

the lucky few :-)

 Als minder gefortuneerde word je onverbiddelijk naar een buitenwijk gekatapulteerd. De wetten van een moderne wereldstad. Vandaar ook misschien dat op iedere straathoek een lotto-bord met daarop een vet bedrag van 20 miljoen dollar geafficheerd wordt. Als je die hoofdvogel afschiet, is het gedaan met uren in de file staan ... en gaan de poorten tot Downtown Vancouver voor je open ! Dream on beste Jan met de Pet.

Deze Tom met de Pet ... gaat verder op ontdekkingstocht "in the streets of Vancouver". Gastown is het historische centrum van Vancouver en is vernoemd naar "Gassy" Jack Deighton, een Engelse stoomboot kapitein die 1867 in Vancouver aankwam en er het eerste café (saloon) opende.

De bekendste attractie van Gastown is de stoomklok op de hoek van Cambie en Water street. Om te verkomen dat er dakloze mensen gingen slapen bovenop het rooster van het verluchtingssysteem van Vancouver's stoomverwarmingssysteem, werd er een stoomklok op geplaatst. De huidige stoomklok is een ontwerp van de Canadeze horlogemaker Raymond Saunders en dateert van 1977.

Gastown is een gezellige buurt met bars en pubs, kunstgallerijen en souvenierwinkels. Het ligt vlakbij het centraal station van Vancouver en de Granville winkelstraat.

 

Naast de cruiseschepen op weg naar Alaska, meren er ook meer exotische vervoermiddelen aan in de haven van Vancouver. Meer bepaald de watervliegtuigen. De vliegtuigen landen in hartje centrum Ze zijn een geliefd vervoermiddel voor de deputés en andere overheidsfunctionarissen die in Vancouver wonen, maar werken in Victoria op Vancouver Island ... de hoofdstad van British Columbia,.

Chinatown

"Go for a walk in Chinatown" zei een vriendelijke souvenierwinkel uitbaatster in downtown Vancouver. In haar winkel hing een reuzengrote foto van Vancouver in 1910 en van Vancouver anno 2013.  Op honderd jaar tijd is de stad  ingrijpend veranderd. 

Het was ook in die tijd 1890-1920 dat talloze Chinese immigranten naar Vancouver verhuisde om er te werken bij de bouw van de spoorwegen in British Columbia en in de mijnen. Ze gingen in een soort van ghetto leven aan de rand van de stad, die ghetto groeide later uit tot het huidige Chinatown. Chinatown ligt nog altijd aan de rand van "downtown" Vancouver.

Op het internet vond ik een uniek tijdsdocument van Vancouver, gefilmd in 1907 door William Harbeck een Amerikaanse filmmaker die 5 jaar later zou omkomen op de Titanic. Op de video zie je dat de mensen zich nog met paard en kar door de stad verplaatsen. (press play, en maak een tijdreis naar 1907 :-)

Het huidige Chinatown Vancouver is qua bevolking het derde grootste Chinatown in Noord-Amerika na San Francisco en New York. Het is een soort van toeristische attractie in de stad. Je vindt er de Chinese winkeltjes met eigenaardige voedingswaren, de Chinese restaurants, de Chinese prullaria winkels etc. 

Sinds de late jaren 80 is er een  nieuwe Chinese immigratiegolf  op gang gekomen van rijke Chinezen uit Hong Kong en Taiwan. Deze Chinezen zijn zich vooral in de wijk Richmond ten zuiden van het centrum gaan vestigen, waardoor het huidige Chinatown een beetje in verval is gekomen. Want veel Chinese winkelcentra vestigen zich nu in Richmond.

Als je trouwens een Ferrari of Porsche in het centrum van Vancouver ziet rondrijden dan zit daar 9 op de 10 keer een jonge Chinese gast in. Chinezen laten hun rijkdom graag zien aan de medemens. 

Chinatown is begonnen als een ghetto, en de huidige ghetto van Vancouver ligt er nog altijd tegenaan geplakt. Parallel aan Pender street waar al de Chinese winkeltjes liggen, ligt Hastings street. Dit is zo'n beetje de schaduwkant van de stad, in de steegjes langs de straat wordt openlijk drugs verhandeld en de meeste mensen die er rondlopen zijn dakloos en zien er niet bepaald fris uit.

In Noord-Amerika vallen er toch veel mensen door de mazen van het net. Het moet geen pretje zijn om als dakloze in de straten van Vancouver te leven want het regent bijna constant in de winter.

Terug naar Pender street nu. Vele muren langs de straat zijn beschilderd met muurschilderijen, onder andere met figuren uit de Chinese mythologie. De Chinese draken zijn alomtegenwoordig en ook Lao Tsu kijkt vanaf zijn bergtop hoog boven de wolken naar het stadsgewoel.  Voor de toevallige passant heeft hij nog enkele wijze woorden op de muur gekalkd.

It takes knowledge to understand others,

but it needs a clear mind to know oneself.

It takes strength to surpass others,

but it requires a strong will to surpass oneself.

Lao Tsu

"Go to Chinatown" zei de uitbaatster van het souvenierswinkeltje dus ... ze zei ook dat ik onderweg vele dakloze mensen zou tegengekomen "but they are all part of the city". Inderdaad rijk of arm, dik of dun, Chinees of Belg, Canadees of first Nations Indiaan ... allemaal lopen ze er rond en geven ze kleur aan de stadsjungle van Vancouver, British Columbia.

Foo's HO HO restaurant

George Vancouver

Ik ben in in Vancouver, Canada aangekomen. Vanuit de lucht ziet de stad eruit zoals op onderstaande foto, talloze wolkenkrabbers omringd door water en bergen. 

op de foto zie je Stanley park, ten noorden downtown Vancouver

Vancouver ... de naam van deze Canadese stad heeft me altijd aangesproken. De stad is vernoemd naar de Britse ontdekkingsreiziger George Vancouver. De voorouders van George zijn trouwens Nederlanders uit Coevorden bij Drenthe. De achternaam Van Coever werd in het Verenigd Koninkrijk Vancouver toen zijn overgrootvader zich in Norfolk, Engeland vestigde.

In Vancouver heb ik Dana (spreek uit Day-na) bezocht. Ik had hem op Kauai leren kennen, hij kampeerde net zoals mij op het Heana beach park. Daarna hebben we nog een goede 7 dagen samen rondgereisd op Kauai. Dana werkt in Vancouver voor Microsoft, hij ontwerpt videogames voor de Xbox spelconsole. 

Dana heeft me Vancouver laten zien. We zijn onder andere naar Stanley park geweest, een groot groen natuurpark aan de rand van het centrum. In Stanley park staan er totempalen van de tradiotionele inwoners van Canada de First Nations indianen. We hadden geluk met het weer, want Vancouver is bekend voor zijn grijze regenweer in de winter.

Na het doorkruisen van Stanley Park kwamen we aan bij de Seawall rondom het park. Deze dijk langs het water leid je langs de verschillende kleine strandjes die in de zomer vol met zonnebaders liggen. Na deze fikse wandeling kwamen we terug in het centrum van Vancouver aan.

Dit centrum ligt op een schiereiland en staat vol met wolkenkrabbers, de straten liggen volgens een dambordpatroon zeer rechtlijnig te wezen. Vanvouver is volgens Dana een dure stad om in te leven. De prijzen van de huizen en appartementsgebouwen zijn zo hoog dat veel jonge mensen de stad verlaten om een nieuw leven op te bouwen in de goedkopere steden van Canada..

Het kantoorgebouw van Microsoft waar Dana werkt, ligt vlakbij bovenstaand BC place stadion dat 's avonds blauw oplicht. BC place fungeerde als het olympisch stadion van de winterspelen 2010. Onder andere de openingsceremonie werd er gehouden. Momenteel spelen de BC Lions (Canadian football league) en de Vancouver Whitecaps FC (voetbal zoals bij ons) er hun wedstrijden. De capaciteit van het stadion is 54.000 toeschouwers.

We zijn 's avonds gaan eten in Dana's favoriete sushi restaurant. Vancouver heeft een overvloed aan aziatische restaurants. Veel aziatische immigranten noemen deze West-Canadeze stad hun nieuwe thuis. Terug thuis bij Dana hebben we de Samurai-klassieker "Lone wolf and cub" bekeken. Deze Japanse film uit begin jaren zeventig heeft een aparte "Japanse stijl"- zeg maar - en was uiterst amusant.

Dana is ook een fan van de bekende Japanse regisseur Akira Kurosawa. Hij had bijna al zijn films gezien. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog geen enkele Kurosawa film gezien heb ... u wel ? Tijd voor Tora, Tora, Tora :-)

Het was bijzonder boeiend om nog eens 3 dagen op te trekken met Dana, en te filosoferen over van alles en nog wat. Dana heeft een encyclopedische kennis over zowat elk onderwerp ... ik heb mijn wist-je-datjes kennis weer flink bijgeschaafd. Een goede voorbereiding voor de volgende familie-kwis bij de familie Hermans :-) Quiz me quick ... de Canada versie.