Wally de walvis

Het is walvisseizoen ! Van december tot mei komen de bultrugwalvissen naar Hawaii. Helemaal uit het verre Alaska zwemmen ze in twee maanden tijd naar het exotische Hawaii. Waarom al die moeite zou je zeggen ? Simpel, "for a romantic get together !" De bultruggen komen naar Hawaii om te relaxen en te paren. Zoveel verschillen de bultruggen dus niet van de mensen.  Ze komen ook voor de geboorte van de baby bultruggetjes (de walvissen hebben dus een Hawaiiaans paspoort :-). 

Maui is 1 van hun favoriete bestemmingen, vooral de zuidkust van Maui is "the place to be" voor een beetje mondaine bultrug. Het m'as-tu-vu gehalte is ook vrij groot. De mannetjes vechten onder elkaar een robbertje uit ... voor wie de mooiste vrouwtjes krijgt. Dit gebeurt door liedjes te zingen, uit het water te springen,  met hun staart op het water te slaan ... of andere aandachttrekkerij.

 In de gehuurde Jeep van de Nederlandse neurochirurg Bon uit Scheveningen ben ik naar Kihei gereden. Daar ben ik om 12 uur 's middags op een zodiac boot gesprongen om de walvissen in aktie te zien. Bon had een Canon camera bij met paparazzi lens :-), zijn foto's van de walvissen waren dan ook 1ste klas.

De meeste mensen gaan in de morgen op walvissenzoektocht omdat het water dan het kalmst is. Ik had geluk ... het water was super kalm in de namiddag en we waren maar met 7 mensen op de zodiac (plaats voor een 25tal mensen). Voor de rest waren er eigenlijk geen boten op het water ... dit verraste me wel een beetje, want in Kihei staat het vol met toeristen hotels.

 We konden met de boot zelfs, dankzij het kalme water, dichtbij Molokini komen (op 5 meter afstand) Molokini is te zien op onderstaande foto, deze maanvormige vulkaankrater in zee is een snorkelparadijs. Ik heb er niet gesnorkeld, maar we zagen er wel talloze kleurrijke vissen zwemmen vanaf de boot.

Ik was  aangenaam verrast door het aantal bultruggen die vlakbij Maui zwemmen. Als je over het wateroppervlak staarde was het niet zo moeilijk om een walvis te spotten. Ofwel zie je de fontein van water die ze uitblazen als ze ademen, ofwel zie je hun staart of vin boven water komen.

Met de zodiac vlogen we vervolgens over het water, in de richting van de fontein van water. Eens dichtbij de walvis zette de kapitein de motor stil en hoorde je de bultrug ademen. De kapitein liet ook een microfoon in het water zakken, zodat we het geluid dat de walvissen maken onder water konden horen. Hij vertelde dat er zelfs een website is waar je de walvissen van Maui live kunt horen (klik hier voor die website).

Ik vroeg aan de kapitein :"Do they also jump out of the water". Ik had het nog maar net gezegd of in de verte sprong er een exemplaar de lucht in. Nadat we deze springende walvis ingehaald hadden, liet hij nog zeker een stuk of 10 keer zijn schoonspringkunsten zien. 10 points of the Belgian jury !

 Wanneer de 2 uur walviskijken er bijna op zaten, kwamen we nog in een groep vechtende mannetjes terecht. Ze gaven een prachtig natuurspektakel ten beste. Met hun vinnen sloegen ze op het water en ze maakten briesende geluiden naar elkaar toe. De groep macho-walvissen kwam zelfs nog bijzonder dicht bij de boot. Officieel mag je de bulruggen maar tot op 100 yards (91 meter) benaderen, maar als de bultruggen naar de boot zwemmen ... ja, dan komen ze korterbij natuurlijk. Wat een majestueuze wezens !

De walvis tour was bijzonder geslaagd ! Het leukste vond ik eigenlijk nog ... toen de kapitein full speed van jetje gaf terug naar de haven ... het leek wel of we over het water vlogen met de zodiac !

Rainbow surf hostel

Paia is een surfdorpje aan de noordkust van Maui, waar de hippie zich wel thuis voelt. De mooie kunstgalerijen van lokale kunstenaars, de gezellige restaurantjes, de coole surfshops en hippie winkels ... ik kan het allemaal wel smaken. De enige grote supermarkt in het dorp is wat we in België een natuurwinkel of bioshop noemen. De restaurants maken hun pizza's en salades met lokale bio-producten. "Doe maar normaal" is dus bio in Paia, de omgekeerde wereld.

 Bovenstaande foto is getrokken in het Rainbow surf hostel in Paia. De deur van een jeugdherberg opentrekken ... is de deur opentrekken naar zoveel verschillende landen. Op mijn kamer lag dus de Japanner Atsushi uit Osaka en de Canadees Julian uit Québec.

Een gesprek met Atsushi, en de Japanse vertaling van een woord of zin, was maar een vraag van mij verwijderd. Ook toeristische informatie opvragen was kinderspel ... Over het uisterst noordelijk gelegen Hokkaido eiland vertelde Atsushi dat het excellente skipistes had en het jaarlijjkse IJssculpturen festival in Sapporo was een must. Voor de zomerse mens ...het uiterst zuidelijke Okinawa eiland heeft mooiere stranden dan Hawaii.. Info die je misschien ook het internet kan vinden maar toen Atsushi zei "When you come to Japan, I take you to the best sushi restaurant" daar kan geen wikipedia tegenop.

Julian is een franstalige Canadees, die in zijn vrije tijd aan "freestyle" skiën doet in Québec (de provincie) en hij woont ook in Québec (de stad). Hij is ook zeilinstructeur op de Sint-Laurencerivier en zijn grote droom is om ooit een zeilreis rond de wereld te maken.

 In de andere kamer lagen de surfgoden Leo en Pablo uit Buenos Aires, Argentinië. Ik moet toegeven dat ik een beetje jaloers was op deze 2 gasten. Al 9 jaar reizen ze samen de wereld af, op zoek naar de beste surfgolven ... in bvb Costa Rica, Australië, Peru. Ze hebben beiden een overvloed aan zuiders charisma en ze lijken wel door het leven te surfen. In Paia zie je deze twee Zuid-Amerikanen met hun Chrysler cabrio door het dorp cruisen... hun surfborden steken door de open achteruit ... de cool druipt ervan af.

Pablo is drummer en geeft elke maandag een optreden op het vrije podium in een lokale pub. Na het concert komen de lokale hippie-vrouwen allemaal een 'gesprekje' met hem doen.

Ik heb in Paia een vijfdaagse yoga meditatie cursus gevolgd. Op een prachtige lokatie in de zen-tempel die vlakbij het strand lag. Op 1 van die dagen kwam ik na een meditatie sessie de tempel buiten en zag ik Atsushi, Julian, Leo en Pablo naar het strand toelopen, er was namelijk een beach party aan de gang. Ik "surfte" mee op deze golf en volgde hen naar de party. Met de muziek op de achtergrond en de hippe hippy chicks op het strand, doken we de oceaan in. Het als champagne aanvoelende water van de Hawaii-eilanden heeft zo een lekkere temperatuur ... elke duik in de oceaan is het genieten.

Julian - Leo - Pablo - Tom

Fotograaf Atsushi nam foto's met zijn bom van een Canon camera. Je hebt zo van die momenten dat alle puzzelstukjes mooi samenvallen. Ik voelde me helemaal zen na de meditatie ... al genietend van de zon, de zee, het strand en "the beautiful people" ... nam Atsushi volgende foto. Life is good on Maui !

Haleakalā : huis van de zon

De 3055 meter hoge Hale-akalā vulkaan domineert het landschap in Maui. Als je op het strand staat, lijkt de berg niet zo hoog. De reden is waarschijnlijk omdat hij zo gigantisch breed is en een stomp uiterlijk heeft .... als een ineengezakte puddingberg. De Haleakala vulkaan is dus niet zo sexy als pakweg de spitse Matterhorn, het logo van Toblerone chocolade. Bergen van pudding en chocolade ...Yummy 

In de verte zie je de Mauna Kea en de Mauna Loa vulkanen 
(beiden meer dan 4000 m hoog) op de Big Island

Deze als  puddingberg uitgezakte vulkaan ben ik niet gaan oplepelen, maar ik ben hem opgereden en wel om 3.45 's morgens. Samen met kamergenoten Atsushi (Japan) en Julian (Canada) hadden we de dag voordien het plan opgevat om de zonsopgang op de vulkaan te gaan bekijken. Jane en Kathy uit Canada hoorden ons praten over dit masterplan op de tuinbank in het jeugdherberg. 5 minuten later was er een nieuw plan : 3 Canadezen, een Belg en een Japanner gingen de berg oprijden in Atsushi zijn gehuurde monovolume.

's Morgens in alle vroegte, zoefden we met de vlam in de pijp over de Haleakalā highway richting de sterren.  Net toen we de laatste bocht rond de bergtop opreden, verscheen de volle maan plots als een gigantisch grote schijf recht voor ons. Iedereen was verrast door dit natuurfenomeen ... Julian zei "Wow the light of the moon was so bright, I thought it were the headlights of another car". Dit leek mij het perfecte moment om :"When the moon hits your eye, like a big pizza pie ... that's amore" in te zetten ! Volgens mij kreeg Dean Martin inspiratie voor deze song op de Haleakalā highway :-)

Boven op de vulkaan was het berenkoud. Atsushi en Julian waren voorzien op dit weerfenomeen, met jas en een lange broek. Ik had echter mijn warme kleren niet bij ... en dat heb ik mogen voelen. Gelukkig is er op de top een klein rond gebouwtje, waar je achter glas de zonsopgang kan bezichtigen, daar vluchtte ik dan ook meteen in. Beschut tegen de ijzige wind was de temperatuur toch een klein tikje beter te verteren.

Atsushi heeft een peperdure professionele canon camera, hij stond buiten foto's te maken van de sterrenhemel. Zijn foto's waren dan ook een stuk beter dan die van mijn 65 euro toeristencanon.  Zijn camera nam zelfs meer sterren waar, dan het blote oog konden zien.

Achter de glazen ramen zag je de nachthemel zich transformeren in dag. Er was zelfs een maansondergang .... de maan zakte in zee en veranderde ook van kleur hij werd geler, zodat hij uiteindelijk zelfs een beetje op een ondergaande zon begon te lijken. Onderstaande foto is een foto van de gele maan.

Cathy - Tom - Jane (foto's van Atsushi ©)

Af en toe zag je een vallende ster. Door de ramen van het observatie-platform-gebouw waar ik in stond, zag ik de sterren en de maan bewegen tegen het hemelfirmament. Dit gaf me het gevoel alsof ik in de cockpit van Captain Kirk zijn ruimteschip zat, hij begon zijn bekende Star Trek intro zinnetje op te zeggen in mijn hoofd :"Captain's log. Stardate 48875,4 ... Spaceship earth is flying through space and time ... our destination is the Andromeda galaxy beyond which lies a great, unexplored mass of the universe. To infinity and beyond !". 

In het gewone leven vergeten we snel dat we door de ruimte zoeven, maar hier boven op de vulkaan zag ik duidelijk dat de aarde door de ruimte vliegt. En wel met een snelheid van 108.000 km per uur rond de zon... So fasten your seatbelts, want we vliegen met een rotvaart door de ruimte met onze wereldbol !

Captain Kirk's cockpit

Op het ruimteschip zelf ... staat tijdens al deze ruimtereizen de tijd ook niet stil. Zo verschenen er steeds meer wolken onder ons. De wolken leken wel een bergketen te vormen, terwijl de oceaan de kleur kreeg van een oranjegele lavestroom. Op het internet vond ik een mooie uitspraak die zegt :"Op Maui's hoogste berg vind je een eiland in de lucht waar de wolken zich onder jou zich uitspreiden als een tweede laag oceaan." De wolkenoceaan of misschien eerder een wolkendeken !

Al het wachten werd beloond met de gele zonneschijf die boven de horizon kwam piepen, het hele vulkaanlandschap baadde nu in zijn warme stralen.

Haleakalā betekent "huis van de zon" in het Hawaiiaans

Er werd nog een groepsfoto gemaakt van ons vijven in het zonlicht voordat we terugkeerden naar de auto. Op het parkeerterrein lag een klein parkje waar de zeldzame "Silversword" plant groeit. Deze plant groeit tussen 2100 en 3000 meter en is uniek voor de vulkaan. Op de Big Island groeit er op de Mauna Kea, een verwante plant de Mauna Kea "Silversword" die qua vorm kleiner is dan de Haleakalā variant.

āhinahina is de Hawaiiaanse naam van Silversword het betekent "erg grijs"

 Haleakalā betekent 'huis van de Zon', voor het hoe-en-waarom maken we een klein uitstapje naar Polynesische mythologie. Māui, de legendarische halfgod die het eiland zijn naam gaf, was een mystiek, magisch, ondeugend schepsel bekend over alle eilanden van de Polynesische driehoek. Volgens de mythe, was de zonnegod La dol op dutjes doen. Als gevolg daarvan moest La als hij wakker schoot ... door de lucht racen. De dag werd hierdoor zo kort dat Hina, Māui's moeder, niet genoeg tijd had om haar werk te doen.

Māui besloot om hier iets aan te doen. Op een dag lag hij vroeg in de morgen op de loer op de top van Haleakalā , waar La elke ochtend verscheen. Zodra de gouden zonnestralen boven de rand van de krater piepte ... ving Maui, met behulp van een touw dat hij had geweven uit kokosvezels,zonnegod La. Vervolgens knoopte hij het touw vast aan een ​​wiliwili boom. La smeekte om bevrijd te worden. 

  Māui zei dat hij La haar wens zou inwilligen als de zonnegod trager door lucht zou bewegen, waardoor de dag langer zou worden. La stemde toe en sindsdien beweegt de zon op haar gemakje door de lucht.  Zo heeft Hina, tijd genoeg om haar werk te doen  en daarna nog te genieten van de stralende zonnegod La op 1 van Maui's exotische stranden :-)

Vanaf de Haleakala vulkaan heb je een vogelperspectief op de West Maui bergen

Maui

Ik ben geland op Maui. Drie kwartier duurt de vlucht vanuit Kauai, onderweg zijn we de eilanden Oahu (Honululu) en Molokai (Pater Damiaan) gepasseerd. (klik op de foto's, dan worden ze groter ... it's computer magic)

"Far away there in the sunshine

are my highest aspirations.

I may not reach them, but I can look up

and see their beauty,

believe in them and try to 

follow where they lead."

Aloha, it's the spirit of Kauai !

Ik heb nog enkele foto's gepost van mijn verblijf op Kauai. De volgende dagen volgt er nog meer uitleg bij de beelden. Voorlopig vertellen de foto's nog hun eigen verhaal ...

 

X

Getting around the island

Het kost 2 dollar voor een rit op de Kauai bus. Je fiets kan ook mee ! De entertainment op de bus wordt verzorgd door de talloze kleurrijke figuren die op het eiland rondlopen. Alsof je in een Hollywood film zit, dat gevoel had ik soms. 

Zo was er Larry, die liedjes begon te zingen telkens hij op de bus stapte. Tijdens kerstmistijd waren het de kerstklassiekers.  Andere verzoeknummers die hij zong waren "Puff the magic dragon" voor de kinderen en alles van de Amerikaanse crooners zoals Frank Sinatra of Nat King Cole ... en ook "Cream colored ponies and crisp apple streudels. Doorbells and sleigh bells and schnitzel with noodles.Wild geese that fly with the moon on their wings These are a few of my favorite things"  uit de Sound of Music.

Er was ook een vrouw, die telkens als ze de bus op stapte tegen de buschauffeur zei "There is a storm coming", terwijl er nooit een storm kwam de volgende dag  De eerste twee keer dat ze het zei ... ging ik niet kamperen de volgende dag ... totdat ik haar door had. Ze is gewoon "there is a storm coming woman". ... Als ze het lang genoeg blijft herhalen, zal het wel ooit gebeuren zeker ?

Een andere flauwe plezante, was een vijftiger gekleed als een foute jaren tachtig rocker, type Bon Jovi met zijn leren broek en lange haar. Alhoewel hij had meer weg van Axl Rose, dan John Bon Jovi. Deze man riep de hele tijd "That the devil was coming" en ook "Do you know how they make holy water ? .... No ? Well, they boil the hell out of it." Het grappige was, alhoewel hij de hele tijd deze duivelse uitspraken hardop riep te bazuinen in de bus, hielp hij gek genoeg toen hij uitstapte .... een oud vrouwtje haar boodschappen dragen. Uiteindelijk gedroeg deze Axl Rose look-a-like zich dan toch niet zo duivels als zijn uitspraken.

Er is plaats voor 2 fietsen vooraan op elke bus

Naast deze rare kwieten, zater er ook gewoon normale burgers uit Kauai op de bus. Amerikanen zijn over het algemeen wel veel opener dan Europeanen. Soms zat ik naast iemand, die zijn hele levensverhaal tegen mij vertelde.

Ik hoorde ook vele persoonlijke verhalen over orkaan Iniki, die met windsnelheden tot 235 km per uur zorgde voor 6 doden en 1,8 miljard aan schade in 1992 op Kauai. Een oudere man vertelde me, dat ze al de puin van de huizen begraven hebben in de velden vlakbij Anahola. De natuur heeft zich vrij goed hersteld op Kauai, omdat de planten het hele jaar door kunnen groeien. Het is immers eeuwig zomer in Hawaii. (u hoort mij niet klagen)

Op plaatsen waar de bus niet kwam, moest ik liften om op mijn bestemming te komen. Iets wat ik in België nooit zou doen, maar op een eiland als Kauai is het vrij normaal. Er zijn veel mensen met een pick-up truck, die zeggen meestal :"Jump in the back !". Dan zit je daar in de laadbak tussen de surfboards ... af en toe komen er ook andere lifters bij ... dan is het gezellig keuvelen in de open lucht :-). Een man Bill genaamd, is me zelfs nadat hij mij een lift had gegeven, nog komen opzoeken een dorp verder. Ik had namelijk mijn camera in zijn truck laten liggen. "Better put this save away in your pocket next time, Tom" zei Bill nog al lachend. Vriendelijke mensen die Kauaienaars.

Met een eigen huurauto kan je natuurlijk gaan en staan waar je wil ... zonder te moeten wachten op de bus of op een auto die je een lift geeft. Maar langs de andere kant heb ik ongelooflijk veel mensen leren kennen op die busritten ... of tijdens het wachten aan de bushalte. En zingende Larry ga ik nooit vergeten !

Kauai links

Hier volgen enkele links naar lokale producten, galleries en webshops van kunstenaars uit Kauai en omstreken.  (gewoon klikken op de blauwe tekst)

Keoni Durant Kauai Carver

Rosemary Pierro, glaskunst uit Hanalei

Troy Carney, Nieuw Zeelandse kunstenaar, woont op Kauai

Coconut style,  Balinese saris en duvets

Bamboo works alles in bamboe

Amy Laurens Gallery schilders uit Kauai

Wave jewels Kauai

Havaiki Oceanic and Tribal art

The trading hut, tropical imports

Kauai koffie, voor wie graag eens iets avontuurlijker wil proberen dan Douwe Egberts koffie.

Arius Hopman Gallery, foto's en schilderijen uit Kauai

Scuba Tom : onderwaterfotograaf

Angelina : Hennep en Bamboe kleding

Kamoa ukeleles

Surf's up : Hanalei bay

   

 

De kop van "Puff the magic dragon"

Bye bye Kauai

Mijn verblijf op Kauai loopt op zijn eind. Op dinsdag vlieg ik naar Maui. Mijn laatste dagen op het eiland, ga ik doorbrengen in en rond mijn favoriete dorpje ...Hanalei. Er is "a big swell" aangekondigd, wat voor de surfers wil zeggen dat de golven hoog zijn.  Het strand waar ik gisteren kampeerde Haena beach park was gesloten voor zwemmers of wandelaars, vanwege de gevaarlijke golven. De grote surfgolven komen in Kauai vooral in de winter voor, omdat stormen op de Stille Oceaan hoge golven naar het eiland sturen.

dit zijn de opengespoelde wortels van een boom die langs het strand  staat

Die reusachtige golven komen zelfs helemaal van stormen ter hoogte van Alaska. De golven komen in pakketjes van bijvoorbeeld 8 hoge golven en daarna 8 kleinere golven. Dat is op zich weer een golfbeweging , surfen als toegepaste fysica. In de winter zijn de hoge golven aan de noorderkusten van de Hawaii-eilanden, in de zomer is het aan de zuidkust.

In de baai van Hanalei zelf, zijn de golven niet zo hoog. Daarvoor moet je enkele honderden meters voor de kust zijn, waar het rif ligt (en de haaien rondzwemmen). Dat van die haaien is echt waar. Vlakbij Haena beach park (eem paar km ten westen van Hanalei) ligt tunnels beach. Hier heeft pro surfster Bethany Hamilton haar arm verloren door een haaienbeet. Toen het gebeurde was ze 13 jaar oud. Ze is inmiddels bijna 23 en surft nog altijd.

Het is winter in Hawaii en dus regenseizoen. Die regen valt vooral aan de noord en oost-kust van Kauai. De temperaturen blijven aangenaam tussen de 20 en 25 graden. De regenbuien duren meestal niet lang en staan bijna altijd garant voor een prachtige regenboog. Ik heb nog nooit zoveel regenbogen gezien in mijn leven.

De zuidkust wordt meestal gespaard van regenbuien en is praktisch altijd zonzeker ... alle zonnekloppers daarheen ! :-)

Ik was vandaag in Haena ... waar ik in de plaatselijke gallerij mooie foto's zag van Hawaii. Geniet mee op volgende website Monica en Michael Sweet Photography (klik hier)

Hyperlinks
Dit is de Hanalei strand webcam misschien loop ik wel voor de camera dit weekend.
Meer info over Bethany Hamilton

De kip of het ei ?

Wilde kippen, hanen en kuikens zijn werkelijk alomtegenwoordig op Kauai. Geen enkele plaats is heilig voor de Kauaiaanse wilde kiekens. Zelfs op de sjiekste golfterreinen lopen er kippen rond te scharrelen.

De kippenplaag is het gevolg van het gebrek aan een natuurlijke vijand voor de kip. In 1883 is er wel een poging geweest om een natuurlijke vijand te introduceren. Een schip had namelijk een kooi vol met mangoesten bij (soort van wezel). Maar deze mangoesten hebben Kauai nooit levend bereikt, volgens de legende beet 1 van die mangoesten in de vingers van een scheepsknecht die de kooi wou oppakken. Uit woede kieperde deze man de kooi met mangoesten de oceaan in. Einde verhaal.

In de filosofische vraag :"Wie was er het eerst de kip of het ei ?" wordt de rol van de haan schaamteloos over het hoofd gezien. (het is maar een kleine bijrol, maar toch) Als een soort van zoete wraak ... voor het niet vermelden van zijn naam ... kraait meneer de haan overal ter wereld iedere morgen ontiegelijk vroeg de hele buurt wakker.

Niet echt een probleem als er slechts 1 buurman, 1 examplaar heeft. In Kauai echter loopt het vol met wilde hanen. Op het kampeerterrein in Waimea zitten er zelfs iedere nacht 3 examplaren in de boom boven mijn tentje.

Als er dan 's morgensvroeg 1 haan zijne megafoon openzet, is het hek van de dam. Ieder exemplaar in het dorp moet dan zijn zegje doen, zodat er een ware symfonie door Waimea galmt.

Qua geluidssterkte spannen de 3 hanen in de boom boven mijn hoofd natuurlijk de kroon, maar de andere hanen in de wijde omtrek volgen meteen als een soort van echo in de verte. Zodat er eigenlijk een non-stop Kukeleku-geluidstapijt over het dorp gespannen wordt ... bye bye rust en stilte.

Tussen 4 en 6 's morgens valt er dan ook niet veel te slapen.

De hanen en kippen zien er trouwens opvallend gezond uit, hoewel ze zowat alles wat eetbaar is opeten.  Zo is er een kip in de tuin van de jeugherberg, die systematisch het kattenvoer komt oppikken. Totnogtoe gedoogt de kat dit wapenfeit. Al jaagt de poes, die kip wel af en toe de keuken in ... met hilarische toestanden tot gevolg. Krijg zo'n "kieken in paniek" maar eens de deur uit !

Qua rariteiten ... zijn er zelfs de kanibaalkippen die "chickenwings" opeten ... die bij de lokale fastfoodketen rondslingeren. Ook in de souvenierswinkels worden de kippen niet vergeten ... zo zijn er t-shirts met Kauai kip, sleutelhangers en andere prullaria.

Er zijn ook schilderijen van de Kauaiaanse tweevoeters. De kip tot kunst verheven. Hyperlink naar
Schilderijen van de Kauai kip, klik hier

Ook een mooie uitspraak aangaande de kip gezien :"A chicken doesn't think, a chicken knows everything". Denk daar maar eens over na,  de volgende keer dat ge de kiekens in uwen hof gaat voederen.

Moraal van het verhaal ... mensen die allergisch zijn aan hanengekraai en wegstuivende kippen kunnen dus best geen reis boeken naar het kiekenparadijs Kauai ! (of probeer misschien eens clandestien een kooi met mangoesten aan wal te brengen, maar pas op voor uw vingers)

It's a small world after all ...

In Nieuw-Zeeland leerde ik op het Zuidereiland een zekere River kennen. Hij is een voormalige kajak gids die in de wondermooie baai van Golden Bay woont. 

River vertelde me ...:" als je ooit naar Canada gaat en vlakbij Quaddra Island bent, dan moet je zeker een kajak-toer boeken bij ' Go with the flow' kajaktoers." River had namelijk zelf samengewerkt met Brody, de eigenaar van 'Go with the flow'.

Totzover deze sprong terug in de tijd naar River uit Nieuw-Zeeland...   (2007)

Terug naar 2013 en Kauai ... Vorige week stond ik bij de receptie van mijn jeugdherberg, er kwam een koppel inchecken.  Ik vroeg hen "Where you from ?". "Quaddra Island, Canada" zeiden ze. "Ooh" zei ik, en vertelde hun het verhaal van River uit Nieuw-Zeeland. "Well that's a coincidence" zei de man van het koppel. "My sister is married to Brody, the owner of 'Go with the flow' kayaks !"  Echt wel toeval ... De zus van Scotty noemt Cristina en is dus getrouwd met Brody.

Scotty, Lauren en Tom

Het koppel heet Scotty en Lauren. Ze kenden trouwens ook River, de Nieuwzeelander ! Zoals het wereld wijde web van het internet verbonden is met duizenden hyperlinks, waar je maar op moet klikken om op een andere webpagina uit te komen. Zo kom je door te klikken op de hyperlink Tom uit het wondermooie Belgium, nu ook terecht op de "webpagina's" van River uit Nieuw-Zeeland ... Van hieruit word je doorgelinkt naar Scotty, Lauren en Brody uit Canada ! It's a small world after all ! 

Website "Go with the flow" kayaks klik hier.

Foto's Brody en zijn vrouw Cristina, zus van Scotty ... klik hier

Kalalau trail

De kalalou trektocht aan de Napali kust brengt je naar de Kalalau Valley. Een soort van tuin van Eden op Kauai ... Wind, regen en de oceaan hebben een kunstwerk gemaakt van de vulkanische rotskust aan de westkust van het eiland. . De omkadering van de sprookjesachtige bergen van de vallei is onbeschrijflijk mooi, je loopt met open mond rond op het strand ... De afgelopen 5 dagen heb ik  in dit paradijs gekampeerd, een onvergetelijke ervaring ! ... De kers op de taart van mijn verblijf op de "Garden Island".
(langer verslag volgt)

Foto's google Kalalou valley klik hier en Napali kust klik hier.

Start van de 11 mijl Kalalou trektocht