Haleakalā : huis van de zon

De 3055 meter hoge Hale-akalā vulkaan domineert het landschap in Maui. Als je op het strand staat, lijkt de berg niet zo hoog. De reden is waarschijnlijk omdat hij zo gigantisch breed is en een stomp uiterlijk heeft .... als een ineengezakte puddingberg. De Haleakala vulkaan is dus niet zo sexy als pakweg de spitse Matterhorn, het logo van Toblerone chocolade. Bergen van pudding en chocolade ...Yummy 

In de verte zie je de Mauna Kea en de Mauna Loa vulkanen 
(beiden meer dan 4000 m hoog) op de Big Island

Deze als  puddingberg uitgezakte vulkaan ben ik niet gaan oplepelen, maar ik ben hem opgereden en wel om 3.45 's morgens. Samen met kamergenoten Atsushi (Japan) en Julian (Canada) hadden we de dag voordien het plan opgevat om de zonsopgang op de vulkaan te gaan bekijken. Jane en Kathy uit Canada hoorden ons praten over dit masterplan op de tuinbank in het jeugdherberg. 5 minuten later was er een nieuw plan : 3 Canadezen, een Belg en een Japanner gingen de berg oprijden in Atsushi zijn gehuurde monovolume.

's Morgens in alle vroegte, zoefden we met de vlam in de pijp over de Haleakalā highway richting de sterren.  Net toen we de laatste bocht rond de bergtop opreden, verscheen de volle maan plots als een gigantisch grote schijf recht voor ons. Iedereen was verrast door dit natuurfenomeen ... Julian zei "Wow the light of the moon was so bright, I thought it were the headlights of another car". Dit leek mij het perfecte moment om :"When the moon hits your eye, like a big pizza pie ... that's amore" in te zetten ! Volgens mij kreeg Dean Martin inspiratie voor deze song op de Haleakalā highway :-)

Boven op de vulkaan was het berenkoud. Atsushi en Julian waren voorzien op dit weerfenomeen, met jas en een lange broek. Ik had echter mijn warme kleren niet bij ... en dat heb ik mogen voelen. Gelukkig is er op de top een klein rond gebouwtje, waar je achter glas de zonsopgang kan bezichtigen, daar vluchtte ik dan ook meteen in. Beschut tegen de ijzige wind was de temperatuur toch een klein tikje beter te verteren.

Atsushi heeft een peperdure professionele canon camera, hij stond buiten foto's te maken van de sterrenhemel. Zijn foto's waren dan ook een stuk beter dan die van mijn 65 euro toeristencanon.  Zijn camera nam zelfs meer sterren waar, dan het blote oog konden zien.

Achter de glazen ramen zag je de nachthemel zich transformeren in dag. Er was zelfs een maansondergang .... de maan zakte in zee en veranderde ook van kleur hij werd geler, zodat hij uiteindelijk zelfs een beetje op een ondergaande zon begon te lijken. Onderstaande foto is een foto van de gele maan.

Cathy - Tom - Jane (foto's van Atsushi ©)

Af en toe zag je een vallende ster. Door de ramen van het observatie-platform-gebouw waar ik in stond, zag ik de sterren en de maan bewegen tegen het hemelfirmament. Dit gaf me het gevoel alsof ik in de cockpit van Captain Kirk zijn ruimteschip zat, hij begon zijn bekende Star Trek intro zinnetje op te zeggen in mijn hoofd :"Captain's log. Stardate 48875,4 ... Spaceship earth is flying through space and time ... our destination is the Andromeda galaxy beyond which lies a great, unexplored mass of the universe. To infinity and beyond !". 

In het gewone leven vergeten we snel dat we door de ruimte zoeven, maar hier boven op de vulkaan zag ik duidelijk dat de aarde door de ruimte vliegt. En wel met een snelheid van 108.000 km per uur rond de zon... So fasten your seatbelts, want we vliegen met een rotvaart door de ruimte met onze wereldbol !

Captain Kirk's cockpit

Op het ruimteschip zelf ... staat tijdens al deze ruimtereizen de tijd ook niet stil. Zo verschenen er steeds meer wolken onder ons. De wolken leken wel een bergketen te vormen, terwijl de oceaan de kleur kreeg van een oranjegele lavestroom. Op het internet vond ik een mooie uitspraak die zegt :"Op Maui's hoogste berg vind je een eiland in de lucht waar de wolken zich onder jou zich uitspreiden als een tweede laag oceaan." De wolkenoceaan of misschien eerder een wolkendeken !

Al het wachten werd beloond met de gele zonneschijf die boven de horizon kwam piepen, het hele vulkaanlandschap baadde nu in zijn warme stralen.

Haleakalā betekent "huis van de zon" in het Hawaiiaans

Er werd nog een groepsfoto gemaakt van ons vijven in het zonlicht voordat we terugkeerden naar de auto. Op het parkeerterrein lag een klein parkje waar de zeldzame "Silversword" plant groeit. Deze plant groeit tussen 2100 en 3000 meter en is uniek voor de vulkaan. Op de Big Island groeit er op de Mauna Kea, een verwante plant de Mauna Kea "Silversword" die qua vorm kleiner is dan de Haleakalā variant.

āhinahina is de Hawaiiaanse naam van Silversword het betekent "erg grijs"

 Haleakalā betekent 'huis van de Zon', voor het hoe-en-waarom maken we een klein uitstapje naar Polynesische mythologie. Māui, de legendarische halfgod die het eiland zijn naam gaf, was een mystiek, magisch, ondeugend schepsel bekend over alle eilanden van de Polynesische driehoek. Volgens de mythe, was de zonnegod La dol op dutjes doen. Als gevolg daarvan moest La als hij wakker schoot ... door de lucht racen. De dag werd hierdoor zo kort dat Hina, Māui's moeder, niet genoeg tijd had om haar werk te doen.

Māui besloot om hier iets aan te doen. Op een dag lag hij vroeg in de morgen op de loer op de top van Haleakalā , waar La elke ochtend verscheen. Zodra de gouden zonnestralen boven de rand van de krater piepte ... ving Maui, met behulp van een touw dat hij had geweven uit kokosvezels,zonnegod La. Vervolgens knoopte hij het touw vast aan een ​​wiliwili boom. La smeekte om bevrijd te worden. 

  Māui zei dat hij La haar wens zou inwilligen als de zonnegod trager door lucht zou bewegen, waardoor de dag langer zou worden. La stemde toe en sindsdien beweegt de zon op haar gemakje door de lucht.  Zo heeft Hina, tijd genoeg om haar werk te doen  en daarna nog te genieten van de stralende zonnegod La op 1 van Maui's exotische stranden :-)

Vanaf de Haleakala vulkaan heb je een vogelperspectief op de West Maui bergen