Polihale beach

Polihale is een 22 km lang strand zonder bebouwing ... gewoon zand, zee, duinen en op het einde de wulpse vormen van de rotsen van de Napali kust. Daar, bij die swingende rotsen, daar kampeer ik.

Om er te geraken heb ik wel een soort van mini-pelgrimstocht moeten ondernemen. Er is namelijjk geen bus die naar het strand rijdt.

Geen bus dus, die bus stopt in Kekaha, vandaar ben ik te voet verder gesjokt. Gepakt met rugzak, tent en slaapzak liep ik onder de brandende zon. De schaarse auto's die passeerden, wilden mij geen lift geven.

In de geest van :"Het is niet de bestemming, maar de weg ernaartoe", ging ik even uitrusten bij een strand met zitbank, voor een kitkat break. Ik geraakte aan de praat met een zekere Steve uit Idaho. Hij was net teruggekeerd van het Polihale beach park en zei dat het nog zeker 17 km ver was.

Eerst een 10 km lange rechte asfaltweg en dan een 7 km lange zandweg richting kampeerterrein. En-y-va dan maar ... nog steeds geen succes met het liften echter. Dan maar wandelen en genieten van het uitzicht. Dat zicht was echter niet zo fameus. Akkervelden vol genetische gemanipuleerde groenten van chemiereus Monsanto. Op de proefvelden zat er om de 20 meter een persoon al zittend op een stoel onder een parasol. Wat te doen ? ... "watching the plants grow ?"

Ze zaten daar echt de ganse tijd, zonder van hun stoel te komen, als een soort coach van de planten. Misschien zaten ze wel als de Johan Boskamp aanwijzingen te geven aan de planten genre :"Hey gozer, ja jij daar, meer diepgang met die wortels heb ik toch gezegd... ".

Na de genetisch geforceerde planten, kwam het stort van Kauai. Ja zelfs op een exotisch eiland dumpen ze  het afval gewoon op een grote hoop. Na het stort ... hebben we nog een legerbasis van de US forces met vlieghaven en schietterein.

En dan plots vanuit het niets toch prijs met het liften. Marc en Rebecca uit Dallas, Texas nemen me mee in hun gehuurde witte cabrio Jeep. Rebecca kent Brugge die scone. Ik ken Austin, Texas, de woonplaats van Lance Armstrong. Rebecca zegt dat Austin de hippe stad is in Texas, met veel kunstenaars, muzikanten en een bruisend uitgangsleven.

"Does everybody hate Lance now in Belgium" vraagt ze. "No, only Michel Wuyts" antwoord ik (graptje). Ik zeg :"Some do, some don't" ... "Dope is part of the game, I guess" "It would be cool if he just admits that".

We sjeezen nu over de zandweg richting Polihale. Het Texaans koppel dropt mij aan het parkeerterrein. Een stevige zeebries en schuimende golven verwelkomen me op het maagdelijk witte strand."

Al wordt dat maagdelijke strand snel ingenomen door enkele monstertrucks volgepakt met lokale teenagers. Ze racen met hoge snelheid over het lege strand, even later parkeren ze hun auto op 50 meter van de vloedlijn en zeten een soort van partytent op. De Hawaiiaanse jeugd van tegenwoordig ... Even later vliegt er een quad voorbij, een ander speeltje van deze jonge wolven.

Nadat mijn tentje is opgezet in de forse zeebries, ontmoet ik de buren ... een koppel uit San Francisco.

Overdag zag ik adembenemende regenbogen en 's avonds een "picture perfecte" zonsondergang.

's Nachts werd ik wakker om 3 uur,  en ritste mijn tent open ... een adembenemende breedbeeld sterrenhemel flitste boven mijn iglo-tentje. Tijd voor een nachtwandeling op een maanverlicht strand ...