Almost Kalalou trail

Kalalou is een vallei aan de Napali kust (ook achtergrond foto van deze blog). Ik wist eerlijk gezegd niets van de Kalalou trektocht naar de vallei, totdat een zekere Duitser Stefan genaamd in mijn jeugdherberg landde.

Het moet 1 van de mooiste trektochten zijn op de Hawaii archipel, dus dacht ik bij mezelf, die trektocht wil ik wel maken. Dus kampeervergunning aangevraagd voor 5 dagen. Vervolgens in de Walmart (een soort van Amerikaanse Makro) een goedkope tent (25 euro), een slaapzak (60 euro) en een paar trekkersschoenen (25 euro) gekocht, zodat ik klaar was voor de tocht !

Net toen ik de Walmart verlaten had en bij de bushalte stond te wachten, kwam er een meisje naar me toe die zei :" Are you going to do the Kalalou trail ?". (vanwege al dat kampeermateriaal) Toen ik positief antwoordde, zei ze :"Do you know they closed the trail yesterday, because of an accident ?".

"Allemaal maggi's nog aan toe" vloekte ik. Nu heb ik al dat kampeermateriaal gekocht, en nu is de trektocht gesloten. Het meisje vertelde nu dat een Amerikaan een Japans meisje van de klif had geduwd, en dat de politie nu naar dit sujet op zoek was. De Japanse vrouw had de val gelukkig overleefd en lag nu op "intensive care" in Honolulu.

Schokkerend nieuws om te horen natuurlijk, dit verwacht je niet op een rustig eiland als Kauai.

De volgende dag besloten we om toch maar naar het kampeerterrein te gaan aan het begin van de trektocht, indien ze de Kalalou trail terug openden voor de wandeltoeristen.

Op het idyllische Hi-ena beach park kampeerterrein ontmoette we de eveneens gestrande "Kalalou" toeristen : Dana uit Vancouver, en het Canadese koppel Nick en Heather die aan de Sunshine kust wonen ten noorden van Vancouver. Nick is een geoloog van opleiding, maar hij specialiseert zich nu in het maken van videodocumentaires. Heather is een lerares. 

Zowel Dana als Heather en Nick zijn doorgewinterde kampeerders, ze wisten alles af van gewcihtsbesparende gadgets , hun rugzakken waren ook piekfijn gepakt. In tegenstelling tot de à l'improviste aanpak van Stefan en mij. 

In plaats van de Kalalou te doen, besloten dan maar om gevijfen ... vijf dagen enkele andere kampeerterreinen van het eiland aan te doen. Overdag was er tijd voor snorkelen en surfen (Heather en Nick), en frisbee spelen op het strand. 's Avonds was het altijd gezellig filosoferen aan de avondmaaltijdtafel. Twee keer hebben we zelfs een kampvuur gemaakt, om toch dat Kerstmis-rond-de-open-haard-gevoel op te roepen. Nick was de kampioen van al de dobbel- en denkspelletjes.

De teleurstelling van het niet kunnen doen van de Kalalou trail werd zo omgebogen in een bijzonder inspirerende kamping-vijfdaagse. Zowel Dana als Heather en Nick hebben me trouwens uitgenodigd om hen te bezoeken waneer ik eind februari nog een 10tal dagen in Vancouver en omstreken ga rondreizen !