Seatec airport is de haven waar de vliegtuigen "aanmeren" in Seattle. Vervolgens neem je de light rail (een soort tram) verbinding naar het centrum. Eindstation Westlake is ook mijn terminus. Daarna is het nog een 10 minuutjes lopen naar mijn jeugdherberg die op 2nd Avenue ligt.
In downtown Seattle zijn de straten zoals in vele Amerikaanse steden volgens het dambordpatroon aangelegd. Zoals op onderstaande kaart te zien is. Genaamde straten worden doordruisd door genummerde avenue's. Wat het navigeren heel gemakkelijk maakt. Zo kwam ik uit het station op 3d Avenue terecht en liep vervolgens het volgende blokje om, daar was het 4th Avenue, dus 2nd Avenue was de andere kant op !
In de jeugdherberg city hostel is het Kenny uit Indiana die me incheckt. Kenny heeft de "Big Lebowski" look en is al even relaxed uit als "the dude". Het city hostel blijkt een excellente hostel te zijn. 5 sterren met jacuzzi, een mini-bioscoop zaal, warme douches en enkele gezellige keukens plus zeer ruime kamers.
Mijn kamergenoten waren een Australiër uit Adelaide en eentje uit Melbourne en de Amerikaanse Kathy uit de stad Kelispell in de staat Montana.
De Australiër uit Adelaide had een jaar in Japan op de universiteit gezeten en was nu een maand in Amerika om een vriendin te bezoeken in Boise (spreek uit Boy-zie) de hoofdstad van de staat Idaho.
De andere Aussie woonde nu in het nabijgelegen Canadese Vancouver en Kathy was een studente in de plaatselijke kappersacademie.
Ze nam iedere week de nachttrein vanuit Kelispell, Montana. Een nachttrein zonder bedden trouwens. In Seattle leefde ze door de week in hostels en at ze enkel soep uit blik als hoofdschotel.
Ze moest dus elke dollar in tweeën breken. Hierbij komen we bij de mensen in de kantlijn van de Amerikaanse samenleving. In het centrum van Seattle lopen er opvallend veel dakloze mensen rond. Het zijn niet alleen de klassieke clochards, maar ook jonge mensen staan met kartonnen bordjes om geld te bedelen.
De bedeltechnieken zijn wel niet altijd even creatief. Een voorbeeld .... 1 bedelaar klamt elke persoon die hij tegenkomt aan met de boodschap. "Have a dollar for food". Als een mantra blijft hij deze zin eindeloos herhalen. Met weinig succes overigens.
2 jonge daklozen hebben het beter aangepakt. Zij hebben een soort van vislijn gemaakt met als "haak" een bekertje voor het geld, achter de beker hangt op een bord de boodschap :"Fishing for a random act of kindness". Deze techniek slaat beter aan.
No comments:
Post a Comment