Island hopping

Mijn vlucht naar Vancouver vertrok in Maui, dus moest ik "Island hoppen" van de Big Island terug naar het naburige Maui. Op Kona airport steeg ik op met een klein Mokulele vliegtuig. 

We vlogen al snel boven de zwart geblakerde lava-velden van de Big Island. Langs de kust zag je de witte zandstranden en de schuimkoppende golven. Ook de koraalriffen worden duidelijk zichtbaar eens je als een vogel in de lucht hangt.

Het vogelperspectief van de Big Island  is  als een kameel met twee bulten, de Mauna Kea en de Mauna Loa vulkanen ... met daartussen een zweem van quasi doorzichtige witte wolken.

 In het luchtruim van Maui vlogen we deze keer langs de noordkant van de Haleakela vulkaan, op de heenreis hadden we de zuidkant uitgekozen. Nu kon ik de weg naar het stadje Hana vanuit de lucht bekijken. We zagen talloze riviertjes en watervallen die zich een weg banen door het regenwoud.

 Hoe korter we bij de luchthaven kwamen, hoe meer het begon te waaien. Het vliegtuig danste als het ware door de lucht, op en neer bewegend op de windstoten. De piloot vloog parallel met de landingsbaan van Kahului, het leek net of hij de baan ging voorbijvliegen. In mjn hoofd begonnen zich al allerlei rampscenario's af te spelen :"De piloot weet toch wel dat de landingsbaan daar ligt" vroeg ik mijzelf af. Het leek net of we niet genoeg plaats of tijd hadden om de 180 graden bocht te maken, die ons veilig op de landingsbaan terecht zou laten komen.

Op zo'n moment heb je eigenlijk een stewardess aan je zijde nodig, die in je oor komt fluisteren :"The way we are flying is completely normal, sir. Just relax, sit back and enjoy the flight". Eigenlijk zou je in iedere stress-situatie in je leven ... een stewardess met het naamplaatje Vanessa aan je zijde moeten hebben die  zegt "Deze situatie is volkomen normaal, Tom. Adem eens rustig in en uit en geniet verder van het leven :-)"

Mokulele airlines heeft geen stewardessen, maar gelukkig wel een piloot .. die piloot zette toen we de landingsbaan voorbijgevlogen waren een supersteile adem-benemende 180 graden bocht in. Met een grote boeing zouden we zo'n korte bocht nooit hebben kunnen maken, maar gelukkig kon dit kleine vliegtuigje wel zo scheef hangen ... De palmbomen aan de rand van de luchthaven, wiegde fel heen en weer door de hevige wind. Gelukkig hadden we een vakkundige piloot die ondanks deze stormwind, het vliegtuig veilig aan de grond zette. Ik was terug op Maui, voor mijn laatste 24 uren op de Hawaii eilanden.