The rain rains, the water flows

De Akaka watervallen liggen ten noorden van de stad Hilo. Het stormweer dat de voorbije 3 dagen hevige buien vanuit Alaska naar de oostkust van de Big Island had gestuurd, schotelde me een fascinerend natuurspektakel voor. De waterval bulderde van de grote toevloed aan regenwater. Mistige wolken van waterdamp stegen op rondom de Akaka falls.

Ua ka ua, kahe ka wai

The rain rains, the water flows

Als de regen regent, dan stroomt het water overvloedig ... Ugh.  Toen ik hier in 1998 passeerde was de waterval maar half zo breed. Naast de Akaka watervallen, zijn er ook nog de Kahuna watervallen. Volg de pijlen en je komt er wel :-)

Links en rechts van het pad zie je weelderig tropische planten. Deze vegetatie is zo verschillend van de dorre lava-velden aan de westkust ten noorden van Kona.

Na de Akaka falls reed ik verder noordwaarts. Er stond een strakke stormwind die de auto heen en weer deed slingeren. De Big Island kent een grote verscheidenheid aan landschappen en weersomstandigheden, zo sneeuwde het zelfs de voorbije week op de Mauna Kea vulkaan.

Hierboven poseer ik bij het uitkijkpunt over de Pololū vallei, de meest noorderlijke van de erosievalleien aan de Kohala kust. Pololū betekent lange speer. Om er te geraken moet je naar de noordelijke uithoek van het eiland rijden, helemaal tot het einde van de weg. En dat allemaal om 10 seconden uit de wagen te stappen om een foto te maken van de Pololū vallei ... zo van ... kijk-ik-ben-er-toch-maar-mooi-geweest. De kodak is koning in het toeristenrijk.

Het standbeeld op de volgende foto is Kamehameha I, ook wel Kamehameha de Grote genoemd. Want zeg nu zelf...  koning Kamehameha de Kleine ... die naam past niet echt bij de koning van de Hawaii archipel.

Onze Kamehameha is de oprichter van het voormalige Koninkrijk Hawaï. Na het veroveren van alle Hawaïaanse eilanden stichtte hij dit koninkrijk in 1810. Zijn volledige naam was Kalani Paiʻea Wohi o Kaleikini Kealiʻikui Kamehameha o ʻIolani i Kaiwikapu kaui Ka Liholiho Kūnuiākea. Niet echt praktisch, maar het heeft wel iets koninklijks.

Eens terug aan de westkust scheen de zon weer volop en was het blue skies all the way, het kenmerk van de Kona kustlijn. Met Hawaiiaanse muziek als soundtrack bij het landschap reed ik richting zonsondergang over de zo vlak als een biljartlaken geasfalteerde highway ...

Net voordat de zon in de Stille Oceaan zou zakken, kwam ik aan bij het mooie Hapuna beach park. Een prachtig strand aan de Kona-kust. De foto in zwembroek die gemaakt is van mij in 1998 op ditzelfde strand, staat nog altijd in mijn geheugen gegrifd. Een beetje schaapachtig stelde ik vast dat ik op deze trip, bijna 15 jaar later, nog altijd diezelfde O'neill boardshort gebruik om in de oceaan te duiken :-) Van een vintage zwembroek gesproken.

Terwijl ik terugliep naar mijn wagen werd ik nog getrakteerd op een typische Hawaiian sunset, inclusief wuivende palmbomen.